Božidar Proročić: Putevi slobode koz prizmu 13. jula

Piše: Božidar Proročić, književnik i publicista

Da li ima nešto svetije i časnije nego borba za slobodu sopstvenog (crnogorskog) naroda kroz njegovu istoriju. Od kada postoji ljudska civilizacija narodi su težili da budu nezavisni, slobodni, sa sopstvenim identitetom, jezikom, kulturom. Do te slobode se uvjek dolazilo na najteži mogući način a to je uz žrtve. Ta cijena je uvjek bila velika za malenu Crnu Goru. Nelson Mandela je jednom lijepo rekao: ,, Niđe ne postoji jednostavan put do slobode, i mnogi od nas će morati proći više puta kroz dolinu smrti kako bi dosegli vrh naših želja. ” A Crna Gora je prolazila kroz mnoge doline smrti u borbi da sačuva svoju slobodu, mijenjale su se vojske, okupatori, kraljevine, carstva,  vlade su padale i obnavljale se a taj ljuti, sušni i suzom i krvlju natopljeni  crnogorski krš postao je bastion nepokornosti kroz svoju istoriju.

Duklja, Zeta, Crna Gora – Voislavljevići, Balšići, Crnojevići, 222 godine vladavine svetorodne loze Petrovića je samo je dio kontinuiteta koji je nastajao i razvijao se kroz burnu istoriju. Posle 1918 ta državnost je izgubljena nepravednim odlukama takozvane ,,Podgoričke skupštine.” Petrovići detronizovani a Crna Gora bespravno utopljena u novu tvorevinu i (grobnicu) Kraljevinu Srba, Hrvata, i Slovenaca potom Kraljevinu Jugoslaviju. No kao i svaka vještačka tvorevina nastala na silu i ona je sa početkom II Svjetskog rata postala ruševina pod čizmom Njemačkih okupatora, kvislinga, izdajnnika, rasutih četničkih jedinica i sluga okupacionog režima.  Crnogorci (,,Zatočnici mrijet naviknut”) ustali su 13 jula hrabro i časno u želji da sačuvaju svoju slobodu i ime u borbi protiv okupatora ali i svih drugih kvislinga. Na tom putu položili su svoje živote mnogi sinovi Crne Gore, budeći  ,,uspavanu (porobljenu) Evropu” dajući svijetli ali i sveti primjer otpora i stradanja u borbi za pravednije društvo. Antifašizam je pobijedio mračnjaštvo fašizma.

Deset vjekova borbe i očuvanja integriteta Crne Gore. Željno čekanje ,,slobode” i nezavisnosti krunisano je 21 maja 2006 godine i gotovo da nema dva svetija datuma u novijoj istoriji savremene Crne Gore od ta dva 13 jul i 21 maj. Da li smo dorasli Evropi pred kojom su mnogi izazovi u XXI vijeku? Da li smo kao stara država a mlada demokratija dovoljno napredovali na putu Evroskih integracija, su samo neka od pitanja i izazova koji su pred nama. Nijedan put nije lak a put Crne Gore je uvjek bio težak. Crnogorska politička scena od 90-tih pa do današnjih obilovala je najvećim i najžešćim političkim pro-srpskim negatorima Crne Gore. Povampirenje četništva uz podršku SPC u Crnoj Gori su samo dio velikosrpske propagande. Politika zasnovana na mržnji, podjelama, obmanama uz podršku pojedninih kako štampanih tako i elektrosnkih medija su samo dio kampanje (bludnih političkih sinova čijim likovima samo hvale odore srednjovjekovne inkvizicije).

Prvi udarac nacizmu, šovinizmu, rasizmu, zadat je 13 jula 1941, drugi udarac istim snagama zadat je 21 maja 2006, a sljedeći će im biti zadan 30 avgusta na parlamentarnim izborima. Crna Gora puna je svijetlih primjera hrabrosti i dala je mnogo života svojih najboljih sinova da bi bila danas ono što jeste. Moramo biti dostojni sjena naših predaka legendarnih vojnika, boraca, komandanata, koji su Crnogorski barjak slobode vijorili hrabro padajući pod njim i umirući sa samo jednom željom da Crna Gora bude nezavisna. Tekovine 13 jula i 21 maja kroz prizmu antifašizma nesmijemo nikada iznevjeriti, niti dozvoliti da retrogradne snage kojima ništa nije sveto dobiju svoju šansu. Poraz svim negatorima Crne Gore je neminovan. Rimski govornik, pravnik i senator Gaj Tacit u jednom od svojih zapažanja istakao je: ,,Izdajnike preziru čak i oni kojima su služili. ”