Završio se životni put Živorada Kovačevića

Zivorad Kovacevic za Skala radio

U Beogradu je, u 81. godini preminuo Živorad Kovačević, čovjek evropskog formata, iskreni prijatelj Crne Gore.

Raskošni intelektualac, demokrata, političar i diplomata Kovačević je plijenio širinom duha i misli.

Vizionar i borac za mir među ljudima urođenim diplomatskim nervom bio je do posljednjeg dana predan ideji Evropskog pokreta u Srbiji na čijem je čelu bio.

Za odmor duši izabrao je Boku đe je u tišini kapetanskog Prčanja ljeti provodio dane sa ovdašnjim ljudima čiji je pitom mentalitet odmah osjetio baš kao i Kotorani, Bokelji njegovu neposrednost u jednostavnim, a toplim prijateljskim kontaktima.

U svojoj kući na Prčanju stvarao je  nove knjige, studije i analize, družio se i dočekivao prijatelje, šarmom i veličinom ljudskom osvajao.

Živorad Kovačević bio je istinski prijatelj Skala radija u kome mu je svakog ljeta bilo rezervisano mjesto.

Na početku života ovog radija među prvima je došao da svečanom otvaranju prve nezavisne radio stanice u Kotoru poželi dobrodošlicu i uspjeh i jedan od naših prvih intervjua bio je sa njim i tako po tradiciji svake godine.

Živorad Kovačević je imao dugu političku, diplomatsku i književnu karijeru, u kojoj je prošao različite funkcije – počev od komunističkog aktiviste, državnog funkcionera, diplomate i autora značajnih publicističkih djela.

Njegova politička karijera prekinuta je poslije sukoba sa Slobodanom Miloševićem u usponu, krajem 1980-ih godina, da bi se Kovačević potpuno okrenuo liberalnim pogledima i paralelnom istraživanju novije istorije i lingvistike.

Od 1974. bio je osam godina gradonačelnik Beograda, a potom član Saveznog izvršnog vijeća (SFRJ) i predsjednik Komisije za odnose sa inostranstvom (1982-86).

Bio je ambasador SFRJ u Vašingtonu od 1987. do 1989. kada je opozvan zbog neslaganja sa politikom Slobodana Miloševića koga je javno kritikovao u Vašingtonu.

Po povratku iz SAD, dao je otkaz u Saveznom sekretarijatu (ministarstvu) za inostrane poslove.

Bio je aktivan član nekoliko nevladinih organizacija.

Od 1994. je bio u Evropskom pokretu u Srbiji, a od 1999. predsjednik tog pokreta.

Bio je kopredsjednik Igmanske inicijative koja okuplja 140 organizacija iz zemalja tzv. Dejtonskog trougla.

Igmanska inicijativa je začetnik projekta “mini-šengena”, čija je osnovna ideja da se na teritoriji Jugoistočne Evrope uspostave odnosi slični onima koji postoje u EU, prije svega po pitanju bezviznih režima.

Bio je u grupi od 38 intelektualaca antiratnih aktivista iz tadašnje SR Jugoslavije, okupljenih u toj inicijativi, koji su u aprilu 1995, preko Mađarske i Hrvatske, prešavši planinu Igman, stigli do Sarajeva pod opsadom.

Učesnici tog putovanja ostvarili su namjeru da podrže Sarajlije i da prisustvuju sjednici Srpskog građanskog vijeća u Sarajevu.

Dobitnik je međunarodne nagrade “Haas International Award” (2000. godine).

Autor je knjiga “Urbanizacija u svetu i u Jugoslaviji”, “SAD i jugoslovenska kriza”, “Srbija i svet: između arogancije i poniznosti”, “Međunarodno pregovaranje” i “Amerika i raspad Jugoslavije”, kao i tri riječnika na kojima je radio 14 godina: “Srpsko-engleski rečnik idioma, izraza i izreka”, “Englesko-srpski frazeološki rečnik” i “Srpsko-engleski frazeološki rečnika”.

Govorio je engleski, francuski i ruski jezik.