Maske

Kino i maske.

Sredstva za dezinfekciju i zaštitu odbornika u kinu „Boka“ koje je bilo domaćin kotorskoj opštinskoj Skupštini danas.

Ispod moje, svijetlo plave od koje me srbi nos, posmatram uglavnom oči.

Inače, kad nos srbi, naijedićeš se, stara je izreka.

Nisam se mnogo uzbudila, jer je to od vlakana maske, od kojih se koža pomami.

Moja koža je tanka.

Volim da se zagledam u ljudska lica.

I naravno, odmah misao Andrića mi pretiče riječi i pisanje: “zvjezdanog neba i ljudskog lica nikada se ne mogu nagledati”.

Onome kome se vazda smiju oči, osmjeh se vidi i ispod maske, jer mu je duša kao sunčana obala.

Nekima ne pomaže pokriveno lice, vidi im se  zamotano srce.

I čvor na duši.

Drugima iz čela luča blista.

Kotor je tradicionalno grad karnevala.

Krinke u doba maškara su različite.

Od onih venecijanskih, do  starinskih sa malim koltrinama od tila, ili tafta preko turina, i današnjih, od merla, inkolanih, vezenih, sa peruškama i bez njih.

Pasale su maškare i stađun od karnevala.

Ovaj od korone nam je nove maske donio.

Plave, zelene i bijele medicinske i istih kolura rukavice za zaštitu od zaraze.

Nema ruke, usne, poljupca, blizine.

Ima laktoljuba i nogovanja umjesto rukovanja.

Poslušno i civilizovano  danas  u kinu “Boka” u kome je igrao film pod nazivom Maska.

Glas naroda pod maskom.

Nekima bi bilo bolje da je nikada ne skidaju, jer i onako nemaju što reći otkriveno, u oči, čisto i iskreno.

Osobito mislim na one koji ne dolaze na veliku konferenciju, iako bi trebali u KOLO  narodno. Bar da opravdaju mali kružić kojim su na glasačkoj kartolini građani  zaokružili svoju politiku koju oni, kakvi-takvi predstavljaju.

A politika kao politika, vazda šporka.

Svi misle dok zbore da su u pravu.

I kad znaju da su u krivu i u laži.

Zoon politikon.

Treba znati razlikovati pravedno od nepravednoga, dobro od lošega, pod maskom i bez nje.

Šporkecu od riječi valja ofregati.

Danas je ipak, prateći novinarski Skupštinu i nije bilo. Ne bar u onoj mjeri u kojoj bez mjere previre.

Ali ih je zato đe se ne vide, u škurecu društvenih mreža. Maškaranih i nemaškaranih. Beštija je najviše.

Možda je danas dezinfekcija učinjela svoje.

Alkohol, ma ne onaj iz kužine palate Bizanti za čiju im je trpezu premilo divaniti i duvaniti usred konferncije, nego pravi od medikamenata, antibakterijski, kojim su prskali ruke na ulazu u kino.

Posmatrala sam, nadalje, koliko će ko od narodnih tribuna izdržati pod maskom.

Svi do jednog, u crvenim malim stolicama na rasklapanje kina Boka, na propisanoj fizičkoj razdaljini u prvih po ure.

Onda je maska kliznula sa usta na bradu, držeći se sa dvije bijele vezice  na uši.

Bilo je i onih koji su je, stigavši do govornice,  jednostavno skinuli, da se bolje čuju.

Odbornica, po struci doktorica, maskom s lica pokrila je mikrofon u koji su svi pljuckali.

Što je bolje ,bolje je. Kapljičan prenos virusa, itd.

Valja doktore slušati!

Oću reći struku.

Sjutra je Prvi maj.

Maskirani ni za prava radnička ne možemo grupno!

Sa maskama, na propisnoj distanci možda i nova Skupština kotorska lišo pasa!

Dubravka Jovanović