ISFAR SARABSKI ODUŠEVIO PODGORICU DŽEZ VEČE ZA PAMĆENJE

Piše: Božidar PROROČIĆ

U prepunoj velikoj sali KIC-a „Budo Tomović”, sinoć, 30. aprila, džez muzika odzvanjala u duhu  grada, uz svečanost  i zajedničke ritmove  publike i izvođača. Povodom Svjetskog dana džeza, koji je 2011. godine ustanovio UNESCO, održan je koncert proslavljenog džez pijaniste i kompozitora iz Azerbejdžana, Isfara Sarabskog, kojim je dostojanstveno krunisan 18. festival „Mjesec poštovanja džeza u Crnoj Gori – JAM 2025”.

Koncert je trajao sat i dvadeset minuta, ali je svaki trenutak bio ispunjen intenzitetom emocije, improvizacije i muzikalnosti kakva se rijetko doživljava. Sarabski, majstor klavira i muzičkog izraza, nije bio sam uz njega su na sceni stajali ruski kontrabasista Makar Novikov i izraelski bubnjar Amir Bresler. Zajedno su ispisivali stranice džeza koje su odzvanjale kroz prostor i vrijeme od srca Bakua do večeri u Podgorici.

Publika, oduševljena virtuoznošću, muzikalnošću i strastvenom interpretacijom, više puta je prekidala tok koncerta spontanim, iskrenim aplauzima. A kada muzika uspije da pomjeri tišinu između nota, kada publika osjeti da je dio nečeg većeg  tada znamo da prisustvujemo umjetnosti.

Isfar Sarabski (1989), jedan od najtalentovanijih džez umjetnika današnjice, dolazi iz ugledne muzičke porodice – njegov pradjed Husejngulu Sarabski bio je jedan od utemeljivača opere u islamskom svijetu. Isfar je diplomirao na Muzičkoj akademiji u Bakuu, a potom i na prestižnom „Berklee College of Music” u Bostonu, gdje je dobio punu stipendiju. Njegova internacionalna karijera bilježi nastupe u Royal Albert Hall, Queen Elizabeth Hall, Miles Davis Hall, kao i na UNESCO-voj proslavi Svjetskog dana džeza u Parizu 2012. godine, kada je svirao uz Herbieja Hancocka i druge džez velikane. U njegovim kompozicijama prepliću se duh tradicionalnog azerbejdžanskog mugama i sloboda zapadnog džeza, a posebno se osjeća uticaj Vagifa Mustafazadea – pionira azerbejdžanskog džez izraza. Podgoričani, ali i brojni gosti iz drugih crnogorskih gradova, dugo će pamtiti ovo veče u kojoj je muzika govorila jasnije od riječi, đe su klavirske dirke pretvarale emocije u zvuk, a aplauzi u jedinstveno zajedništvo publike i izvođača. Bila je to veče u kojoj je džez nadvladao svakodnevicu, u kojoj su note zaiskrile kao zvijezde nad Podgoricom koja je disala istim ritmom  veče koja se ne zaboravlja, već se nosi sa sobom, dugo i trajno pamti.