KAJE LI SE ZBOG SARADNJE SA ”ZLONAMJERNIM AKTERIMA”: Kasna pamet Džudi Rajnke neće izbrisati brljotine američke diplomatije

Regionalna američka diplomatija u proteklih nekoliko godina napravila je toliko brljotina, podilazeći srpskom autokrati Aleksandru Vučiću i gurajući projekat ”srpski svet”, da je posljedice takve pogubne politike sada veoma teško ispraviti, pa sve i da postoji iskrena namjera.

Od famoznog 30. avgusta 2020. godine u Crnoj Gori izmijenjale su se tri katastrofalne vlade, kojima je zajedničko da su bile ili jesu sastavljene uglavnom od aparatčika koji služe interesima Beograda i Moskve, bilo direktno i neskriveno ili preko posrednika iz kompromitovane američke diplomatske mreže u regionu. Za ovakvo stanje direktno je odgovorna zapadna diplomatija, prije svega ona američka predvođena Vučićevim intimusom, ambasadorom SAD u Beogradu Kristoferom Hilom.

Stoga je krajnje čudno, da ne kažemo licemjerno, zvučala izjava ambasadorke SAD u Crnoj Gori Džudi Rajzing Rajnke, koja je krajem prošle neđelje na 14. 2BS Foruma u Budvi poručila da ”identitetska politika, koju podstiču i manipulišu zlonamjerni akteri i njihovi proksiji, stvara klimu podjela koja bi mogla da hendikepira ovu zemlju”.

Jasno je da je Rajnke kada je dala ovu izjavu mislia na restlove upokojenog Demokratskog fronta, opskurne grupe koja parazitira na profesionalnom srpstvu i čije perjanice Andrija Rajo Mandić i Milan Pipun Knežević trenutno drže poluge izvršne vlasti.

Da je ambasadorka SAD mislila na Mandića i ekipu govori i to što identitetska pitanja u posljednjih pola godine potencira samo ova maligna putinistička, velikosrpska politička organizacija. Mandić i Knežević otvorili su paletu izuzetno delikatnih identitetskih pitanja – od zastave, jezika, dvojnog državljanstva, pa sve do kapele na Lovćenu. Povremeno su u pirču o identitetu ulijetali politički ameboidni predsjednik države Jakov Milatović i salonski kriptočenici iz Demokrata, čija je ministarka Tamara Vujović pokrenula proceduru o izgradnji spomenika osvjedočenom mrzitelju Crne Gore i Crnogoraca Amfilohiju Radoviću.

Licemjerje na visokom nivou

Koliko je licemjerna izjava američke ambasadorke u Podgorici, govori i to što se samo mjesec dana prije nego se požalila na ”zlonamjerne aktere” sastala sa visokim predstavnikom paramilitarne organizacije koja važi za glavni destabilizujući faktor, kako u Crnoj Gori tako i u regionu.

Rajnke se početkom septembra sastala sa šefom crnogorske filijale svetosavske sekte (SS) poznate i pod akronimom SPC, Jovanom Mićovićem Joanikijem u prostorijama takozvane Mitropolije crnogorsko-primorske u okupiranom Cetinjskom manastiru.

Vrhunac ironije je što je Rajnke, kako se navodi u zajedničkom saopštenju, ”prenijela zainteresovanost SAD za pitanja sveukupne stabilnosti u regionu”, i to visokom funkcioneru organizacije koja je glavni faktor destabilizacije i poluga velikosrpskog hegemonizma i filijala Ruske pravoslavne crkve koja preko SPC sprovodi maligni ruski uticaj u namjerama uvlačenja regiona u oružani sukob.

Portal Aktuelno je već pisao da sastanak Rajnke sa Joanikijem ne treba da čudi, jer je ambasadorka SAD imala običaj da se često sastaje i sa Mićovićevim prethodnikom, Amfilohijem Radovićem. Istim onim Radovićem čiji spomenik treba da se gradi u Beranama, što je izazvalo dodatnu destabilizaciju političkih prilika u Crnoj Gori.

Saradnja sa ”zlonamjernim akterima” u rušenju DPS-a

Saradnja Rajnke i generalno cjelokupne američke diplomatije kada su u pitanju ”zlonamjerni akteri” ne završava se samo na SPC. Upravo je američka diplomatija imala presudnu ulogu u dovođenju na vlast tadašnjeg Demokratskog fronta, Demokrata i ostalih velikosrpskih aparatčika u službi srpsko-ruske hegemonije.

Portal Aktuelno već je pisao da su SAD 2020. imale informaciju da se planira rušenje vlasti u Crnoj Gori, slično kao u oktobru 2016. godine. Samo je 2020. godine, umjesto Rusije i direktno njenih agenata, srpski autokrata Aleksandar Vučić preko SPC i tada još uvijek živog Amfilohija Radovića, agenta srpskih službi koje su samo filijala ruskih, pripremao preuzimanje Crne Gore.

Amerikanci su 2020. dogovorili sa tada još uvijek aktivnim Demokratskim frontom (DF) i Srpskom pravoslavnom crkvom (SPC) koja je predstavljala glavni politički faktor u državi, da vlast mora da se promijeni. Takođe je dogovoreno da ako stara vlast ne prizna izbore i bude insistirala da se na pojedinim biračkim mjestima ponovi glasanje, Amerika blagonaklono gleda na ‘narodnu pobunu’ koju bi predvodile neskrivene ispostave malignog putinističkog uticaja u Crnoj Gori – SPC i DF.

Osim što je diplomatija SAD imala presudan uticaj u smjeni vlasti 2020. godine, kada je otvoreno sarađivala sa SPC na klerikalizaciji naše države, koja se i desila nakon famoznog 30. avgusta, ona je imala i ključnu ulogu u potpisivanju takozvanog ”temeljnog ugovora”, čime se ovom prilikom nećemo baviti, a opširnije o tome možete čitati na OVOM LINKU.

Brljotine američke diplomatije teško ispraviti

Koliko se američka diplomatija 2020. godine zalagala da se smijeni vlast DPS-a, govori i podatak koji smo i ranije objavljivali, da je u ambasadi SAD u Podgorici postojala kontakt-osoba za komunikaciju sa DF-om i SPC.

Takav odnos po inerciji se nastavio i nakon smjene Trampove adminitracije u SAD, o čemu svjedoče kadrovi koji predstavljaju američke interese u regionu kakvi su ambasador u Beogradu Kristofer Hil i bivši izaslanik za Balkan Gabrijel Eskobar.

Upravo je Eskobar dao nalog Spajiću da prihvati manjinsku podršku bivšeg DF-a prilikom formiranja aktuelne vlade, dok je zvanično američka diplomatija preko ambasadorke u Podgorici Džudi Rajzing Rajnke zauzela sasvim drugačiji stav – saopštenjem za javnost se ogradila i osudila ulazak proruskih, velikosrpskih snaga u Vladu koje sada naziva ”zlonamjernim akterima”. To je, naravno, bila samo predstava za javnost.

Kakve su stvarne aspiracije ambasadorke Rajnke govori i to što je nakon izbora govorila da je očekivala da će predsjednik Crne Gore Milo Đukanović ‘izvesti tenkove na ulice’. Zato izjava osobe veoma diskutabilnog psihičkog zdravlja, kojega je naš eminentni pjesnik i književnik Marko Vešović nazivao ”avetinja” o ”mogućnosti izbijanja građanskog rata u Crnoj Gori“, u slučaju da izborna lista Jakova Milatovića napravi postizbornu koaliciju sa DPS-om, uopšte ne treba da čudi.

Trend povezivanja nestabilnosti i ratnog stanja sa DPS-om nijesu u javni diskurs patentirali razni opskurni i nervno labilni marginalci, već ambasadorka SAD Rajnke lično.

Stoga je njena izjava o ”zlonamjernim akterima” sublimacija licemjerja u njegovoj najodvratnijoj formi. Brljotine koje je američka diplomatija napravila u Crnoj Gori i regionu teško će se ispraviti, sve i da se Džudi, Hil, Eskobar i ekipa iskreno pokaju za saradnju sa onima koji su naprasno postali ”zlonamjerni”.