Žalba

Autor: Miodrag Vlahović

Specijalno državno tužilaštvo (SDT) je uložilo žalbu na presudu Višeg suda u Podgorici u ponovljenom suđenju optuženima za učešće u slučaju „Državni udar“.

Kratki izvodi iz dugog obrazloženja koje je potpisao sudija Zoran Radović pokazuju da se radi o krajnje problematičnoj racionalizaciji oslobađajuće presude. Nelogičnosti i nekonzistentnosti su vidljive i čitaocu bez posebnog pravnog znanja, a rezoni i mnogi zaključci liče na sprdnju i ironiju.

Nećemo trošiti prostor na analizu onoga što je, za sada, stavljeno na uvid javnosti iz tog obimnog teksta. U svakom slučaju, mediji i stručna javnost, uključujući specijalizovane NVO, imaju obavezu da pažljivo pročitaju to obrazloženje. O važnim stvarima se radi – improvizacije i površnosti ne smije (više) biti. Nadamo se da su to obrazloženje, prije ulaganja žalbe, pažljivo analizirali i GST Novović i njegovi saradnici iz SDT.

Najgora od svih opcija bi bila da je SDT uložilo žalbu pro forma. To bi, osim profesionalne odgovornosti, koja ima i krivično-pravnu dimenziju, potvrdilo dezavuisanu i kompromitovanu ulogu Tužilaštva i nespremnost i nesposobnost (druge mogućnosti da ne pominjemo!) Novovićevog tima da svoj posao radi lege artis – u skladu sa zakonom i Ustavom. To bi bio definitivni poraz države Crne Gore, jer nema države bez efikasnog i nezavisnog pravosuđa.

Imidž SDT je ugrožen, osim možda u krugu političara i partija koji su presudno uticali na kadrovska rješenja u toj instituciji. Na pad povjerenja građana i partija, ali i stručne javnosti, domaće i inostrane, doprinijeli su, posebno, način hapšenja i orkestrirani politički odstrijel uhapšenih Katnića, Čađenovića i Lazovića od strane vladajućih političara i uslužnih medija, ali i procedure i sama optužnica prema njima, koja, po mnogim svjedočenjima i kompetentnim mišljenjima, ima istovjetne nelogičnosti i usiljene konstrukcije kojima vrvi papir sudije Radovića.

Kada tome dodamo selektivno i, najblaže rečeno, arbitrarno postupanje Vrhovnog državnog tužioca (VDT) Markovića, čije obavezujuće uputstvo o potrebi sankcionisanja govora mržnje (izgleda da) niko ne uzima za ozbiljno, slika postaje još gora. Tako, na primjer, dva mitropolita Crkve Srbije u našoj zemlji nastavljaju da slave kvislinge i ratne zločince, a predsjedniku opštine Nikšić i poslaniku Kovačeviću, ni treća urgencija Tužilaštva ne može da poremeti političku misiju – od skarednog „namještanja“ sata za vrijeme intoniranja himne do odvratnih prijetnji i govora mržnje prema našim sugrađanima Bošnjacima/muslimanima. O djelovanju opskurnih srpsko-ruskih medijskih postaja, koje godinama truju javni prostor mržnjom, ksenofobijom, slavljenjem ratnih zločina i zločinaca i glorifikacijom najgorih kvislinga da ne trošimo slova… Rektor Vladimir Božović i njegov neregistrovani portal In4s uživaju status zaštićene divljači.

Žalba iza koje ne stoji profesionalna odlučnost i personalna spremnost crnogorskih tužilaca da pobiju dubioznu „argumentaciju“ sudije Radovića – ukazala bi i na korumpirano postupanje Tužilaštva, kojemu cilj nije vladavina prava i pravna država, već sabotaža – da se dodatno osigura i legitimizuje vlast beogradsko-kremaljskih pulena i saveznika.

Ako i kada Tužilaštvo sabotira sopstvenu državu, to se zove veleizdaja. Toga moraju biti svjesni svi u SDT i VDT.

Brzo ćemo znati da li žalba SDT ima neophodnu težinu i ozbiljnost. Ako to ne bude slučaj, onda bi to jasno ukazivalo na najteže oblike malignog uticaja sa strane, koji crnogorsko pravosuđe pretvara u instrument stranog uticaja i interesa. Crnoj Gori je potrebno Tužilaštvo, a ne provincijalno političko pozorište.

Crnogorskoj demokratsloj i građanskoj opoziciji bi se onda (opet) nametnula potreba jasnog i odlučnog otpora prema eksponentima srpske i ruske politike u Crnoj Gori. Poslije puno propuštenih šansi za snažno opoziciono djelovanje, gubljenje i ove bi bilo pogubno.

Ukoliko bi crnogorska opozicija i opozicioni mediji (i) to prećutali, onda bi postalo jasno da njihova indisponiranost i inercija produžavaju opstanak i djelovanje vladajuće većine.

Dok čekamo rasplet ove situacije, ostaje nam da slušamo i gledamo video-zapise sa izjavama koje je Aleksandar Vučić dao odmah po osujećenom (da ispoštujemo standard: navodnom) pokušaju državnog udara u Crnoj Gori i da čitamo sačuvane tekstove o iznenadnoj posjeti (baš tih dana!) šefa Federalne službe bezbjednosti (FSB) Rusije Nikolaja Petruševa Beogradu i njegovo hitno odvođenje dva ruska špijuna iz Srbije.

Državi Crnoj Gori je potrebna odgovorna i poštena interpretacija prikupljenih dokaza u slučaju „Državni udar“.

Evropska agenda je nesporni crnogorski prioritet, ali bi nespremnost i nesposobnost SDT da završi svoj posao na istorijski dnevni red dovela i neke druge, ne-evropske scenarije. Situacija u kojoj srpsko-ruski eksponenti nastavljaju da kanališu društvene i političke tokove je recept za propast.

Nadamo se da su gospoda VDT Marković i GST Novović u vezi toga svjesni i savjesni, ali i da o tome imaju spoznaju i naši prijatelji i saveznici na važnim zapadnim/evropskim adresama koji su, treba i to reći, dugo pružali bezrezervnu i, činilo se mnogima, nekritičku podršku novoj garnituri u crnogorskom tužilaštvu.

Došlo je vrijeme da ta podrška dobije novi kvalitet zasnovan na odgovornom i nepolitizovanom radu Tužilaštva, prvenstveno u interesu vladavine prava, ali i očuvanja i odbrane crnogorske nezavisnosti i naše, nadamo se, bliske evropske budućnosti.

(Autor je predsjednik Crnogorskog helsinškog odbora)