Zašto bi se predsjednik Opštine Tivat Željko Komnenović ograđivao od sopstvenih uvjerenja – to što zbori sveštenik Mijajlo Backović misle mnogi partneri Pokreta Evropa sad, ocijenio je predsjednik SDP i jedan od lidera Evropskog saveza Ivan Vujović komentarišući poziv poslanika PES-a Tonćija Janovića upućen Komnenoviću.
– Kao npr. Marko Kovačević koji bi da se sa Crnogorcima obračuna kao nekad sa Turcima – naveo je Vujović na X-u i dodao da je to onaj Kovačević kojeg bi PES podržao nakon nikšićkih izbora.
– Ako neko treba da se ogradi – to je PES od PES-a – poručio je Vujović.
Janović je ranije danas naveo kako u PES-u odbacuju „tendeciozne i zlonamjerne izjave sveštenika Mijajla Backovića i pokušaj degradacije Hrvata koji vjekovima žive u Boki Kotorskoj“ i ocijenio da njegova konstatacija da su „Hrvati projekat još od Drugog svjetskog rata“, duboko vrijeđa sve pripadnike hrvatske manjine koju je na ovaj način pokušao direktno da negira.
On je pozvao Komnenovića da pod hitno osudi ovakve poruke i da se u ime građana Tivta ogradi od izjave sveštenika Backovića.
Otac Mijajlo Backović u SLOBODNOJ ZONI: Nameće nam se neka dimenzija zaborava po pitanju NATO agresije i 90-ih godina – nikada ne smijemo zaboraviti!
Otac Mijajlo Backović gostovao je poslednjoj Slobodnoj zoni sa Draženom Živkovićem i prisjetio se 1999. godine kada je branio državu prilikom NATO agresije.
„Znamo koliko je i žrtava bilo. Ali ono što bih ja i kao vojnik i kao sveštenik htio da kažem je da se nama nameće neka dimenzija zaborava kao mogućnost napredovanja i kao uopšte neka mogućnost. Mi nikada ne smijemo zaboraviti, kao što to Jevreji rade u Jad Vašemu u Jerusalimu. Oni dobro znaju koja ruka im je pomagala a koja ih ubijala. Taj narod traje upravo zato što pamti“, kazao je otac Mijajlo.
Dodaje da nikada ne može da razumije bombardovanja gdje stradaju djeca.
„Ne stoji priča da Crna Gora nije bombardovana – ona je bombardovana koliko je trebalo. Mi kao vojnici smo manje imali osjećaj za to od civila koji su bili po gradovima. Nismo ni čuli sirenu za uzbunu, ali smo imali druga iskustva“, kazao je otac Mijajlo.
Otac Mijajlo je kazao da smo se dosta naslušali savjeta kukavica.
„Ovo o čemu mi sada pričamo, o svim našim žrtvama, su posljedica ćutanja i trpanja pod tepih. Vidim da je vladika Metodije pisao pismo predsjedniku Jakovu Milatoviću da treba izvršiti ekshumaciju ljudi iz Kotor jame kod Nikšića gdje leži 500 ljudi. Političari i u novoj vlasti kažu da je dosta priče o identitetskim temama i da treba da se mirimo – ali dajte da nije na našu štetu, i naše žrtve imaju pravo na grob, ime i mjesto gdje će da počivaju. Mi sad da zaboravimo na njih i da opet dođe do stradanja i to opet našeg naroda. Mi smo ćutali, u redu, neka je, ćutimo i danas, neka je, ne mora da znači da je to loše, ali dajte da imamo pravo da kažemo o našim đedovima i prađedovima“, kazao je otac Mijajlo.
Dodaje da ne osuđujemo narod, nego ime i prezime čovjeka koji je ubio, a nikad narod.
„Ne smijemo se posipati pepelom. Mora da se kaže istina i koliko god bolna bila, da se sa njom suočimo kao Sovjetski savez odnosno današnja Rusija. Imate manastir na mjestu gdje je ubijeno preko 2.000 sveštenika i episkopa, a država je tražila oproštaj. Zato Rusija napreduje. A dokle god mi hodamo po kostima nema mira i pomirenja“, kazao je otac Miajlo.
Jedino mi imamo bratske jame, dodaje on, a ne fašističke.
„Imamo put u Mojkovcu koji prolazi pored crkve, a ispod puta su kosti 15 ljudi. Znamo imena svih. U Kotor jami kod Nikšića narodni heroji vršili egzekucije a nakon rata smo imali folklorna društva sa njihovim imenima. Svaki ubica ima ime i ima ideologiju. Ti koji su strijeljani nisu bili zločinci, a i da jesu, treba da imaju grob“, kazao je otac Miajlo.
Crkva priča o tome, i zbog toga je stradala u komunizmu, ali i ako treba nastaviće, ali vrijedi jer govore Istinu.
„Ako ćutim? Kome služim? Šta ostavljam djeci u amanet? Ne smijemo zaboravljati, moramo pamtiti. Jedino tako imamo budućnost“, kazao je otac Miajlo.
Otac Mijajlo Backović je kazao da je dobro što se Lora aktuelizovala, jer smo ćutali o zločinima već 30 godina.
„Blaženopočivši mitropolit Amfilohije je svojevremeno govorio da tražeći od Crne Gore da uđe u NATO je isto kao da silovanu djevojku tjerate u brak sa silovateljem. Lora je projekat koji traje. Moram se vratiti malo unazad i kazati da do Drugog svjetskog rata u Boki Rimokatolici uvijek govore da su Bokelji, ili Srbi. Ivo Andrić i Meša Selimović o tome svjedoče. Onda je u ovom projektu nastupila kroatizacija bokeljskih Rimokatolika i oni su se nasilno gurali da postanu Hrvati. Vidite kada dođu zvaničnici Hrvatske da dođu da posjete hrvatsku nacionalnu manjinu. Kad bi Adrian Vuksanović i ostali pogledali ko su im bili prađedovi znali bi da nisu bili Hrvati. Ne osporavam pravo da se izjašnjavaju kako žele, ali govorim o projektu. Zato se pominje Morinj, a ćuti o Lori“, kazao je otac Mijajlo.
Dodaje da je ponosan na svog ujaka Branka Krvavca koji je poginuo na Dubrovniku spašavajući druga.
„Kada smo njegovu ulicu nedavno trebali da otvorimo u Pljevljima, i to ulici gdje je rođen, svi mogući hrvatski mediji su se tome protivili, govorili kako ekstremni pop pravi smutnju i čovjeku koji je agresor želi ulicu u njegovom rodnom gradu. Otvorićemo ulicu, ali ne da nekome stavljamo prst u oko, i da svjedočimo o herojima koji su branili otadžbinu Jugoslaviju“, kazao je on.
Najmonstruozniji zločin se dogodio u Lori, a zločini koji su se tamo dešavali, ravni su onome u Jasenovcu.
„Sramno je upoređivati Loru i Morinj gdje nikome dlaka sa glave nije falila. Osuđujemo da su ljudi dovođeni, ali najveći zločin je što je nekoga gađao kutlačom u glavu. A sada, nakon 30. avgusta, neko postavlja tablu koja sve nas osuđuje, pogotovo nas u Boki. A u bloku C, gdje Crveni krst nikad nije ušao i koji nije zvanično ni postojao, a gdje su bili Crnogorci – taj blok C je najmonstruoznije mjesto nakon II svjetskog rata, iživljavanja nad ljudima, klanja i ubijanja. Mi sad treba da ćutimo? Zašto? Zbog EU“, pita otac Mijajlo.
Dodaje da ako je ta istina koja je bolna za nas, a da moramo da ćutimo zarad suživota, onda tu nema budućnosti.
„Moramo da se suočimo i sa Lorom, ali ne smijemo i da prećutimo naše pretke i srodnike koji su život dali za našu zemlju“, kazao je otac Mijajlo.
Otac Mijajlo dodaje da Srpsko ogledalo, zbog čega se sve dogodilo, je Kosovo i Metohija.
„Mislim da ne postoji suživot već da postoji samo život, a možemo da ga živimo ili da ga ne živimo sa drugima. Isto mislim da ne postoje istomišljenici već sličnomišljenici. Ali Kosovo i Metohija je vječna tema, ne sad nego uvijek. Svidjelo se to nekome ili ne, ali velika većina Srba iz Crne Gore i onih koji to neće da kažu i onih koji sebe ne smatraju Srbima, jeste da je Kosovo i Metohija neotuđivi dio srpske duše i srpske države. Koliko god trajala okupacija Kosova i Metohije, ona se mora završiti. Kako se mi odnosimo prema okupaciji, to je pitanje. Ako je prihvatimo kao realnost, u redu, ali možemo da prihvatimo i okupaciju kao realnost. Odnos prema Kosovu i Metohiji je ono ostavljamo našoj djeci“, kazao je otac MIjajlo.
On dodaje da krv mučenika Veličkih i Murinskih tek povezuje Crnu Goru sa Metohijom, a odnos prema Kosmetu će biti pitanje na Strašnom sudu za svakoga od nas.
Borba
TRI KRIZE U SRBIJI
Gotovo pet meseci traje najveća politička, ekonomska i opštedruštvena kriza u Srbiji. Apsolutno je tačno da sve prisutne obaveštajne službe, domaće i strane, pokušavaju da shvate, instrumentalizuju ili upravljaju tom krizom u svrhu ostvarivanja svojih ciljeva. To pada na postojeći teren propale političke klase koja je derivat klase iz ’90-ih. Vladajuća koalicija i njena opozicija su ostaci ostataka preživelih i/ili transformisanih partija iz ’90-ih, uz napomenu da su pod stalnim i snažnim uticajem spoljnih geopolitičkih i ekonomskih interesa. Ono što srpskoj krizi daje posebno težak karakter i čini je potencijalno opasnom po stanovništvo Srbije je postojanje spoljne bezbednosne, ekonomske i geopolitičke krize. Najkraće, Srbija je pala u politički bezdan usred najveće svetske geopolitičke krize od II s.r. Učesnici srpske krize, svesni ili ne svega navedenog, su:
VLAST
Ne ulazeći u lične ili medicinske kvalifikacije ličnosti postojećeg vladajućeg bloka jasno je da se radi o kartelskoj strukturi upravljanja. Sve se svodi ili na volju ili na moć donošenja izvršnih odluka jednog čoveka. To najviše liči na staru apsolutističku monarhiju što ističe Lenjinovu tezu da vlast klase koja se nađe u krizi ponavlja sve oblike eksploatacije iz prethodnih oblika klasnog vladanja. U Srbiji se ispoljava i robovlasništvo i feudalizam i svi oblici propalih kapitalizama. Nedvosmisleno se zaključuje da je odstranjivanje apsolutiste sa čela vlasti jedini put izlaska iz krize. Osnovni interes oslabljenog vladajućeg bloka jeste izazivanje fizičkog sukoba uz ograničeni broj žrtava. Ostvarivanje tog interesa ne vodi potencijalno u građanski sukob (rat), već u kreiranje evropskog problema od srpskog, što bi dalo određeni broj političkih i pregovaračkih aduta šefu kartela koji, očigledno, nije zadovoljan bilo čime što mu predlažu pripadnici njegove klase iz opozicije. Vlast je, u velikoj meri, uništila sopstveni aparat sile i prinude, otuđila od sebe bitne delove policije, žandarmerije i oružanih snaga, te je prinuđena da se oslanja na sopstvene istomišljenike i plaćenike, bilo da se radi o nasilnicima na lokalnom nivou, kriminalcima ili malobrojnim učenicima i studentima.
„OPOZICIJA“
Znaci navoda ističu da je opozicija pripadnik iste vladajuće klase kao i vlast, da se povinovala političkoj volji vladajućeg bloka i da je učestvovala u istim ili sličnim koruptivnim poslovima zasebno ili zajedno sa vladajućim blokom. Ideološko poreklo srpske opozicije, utemeljeno na antikomunizmu i služenju „velikima“ sa Zapada, sprečava srpsku opoziciju da vidi i iskoristi društvenu silu stvorenu petomesečnim protestima. Očigledno je da je sve što je činila „opozicija“ bilo usmereno upravo na izazivanje fizičkih incidenata malog intenziteta. Zašto? Zato što kao pripadnik iste klase zajedno sa vlašću „opozicija“ ima vrlo sličan interes – izazivanje evropske krize na bazi srpske uz „opoziciono“ upravljanje procesom rešavanja nove krize. „Opozicija“ koristi ista sredstva za uticanje na krizu – „svoje“ policajce, „svoje“ pripadnike specslužbi i „svoje“ studente. Taj utucaj povremeno jača ili slabi, u zavisnosti od aktivnosti vlasti i drugih učesnika krize.
STUDENTI
Studenti su amorfna, ideološki i društveno neodređena, grupacija ograničenog vremenskog trajanja, oličena u komunističkim i levičarskim metodima delovanja kao što su plenumi, zborovi i sl. Pri tome, namećući metod direktne demokratije svojstven malim zajednicama i slovenskom kolektivističkom duhu, studenti su, za sada, uspeli da izbegnu ideološke, verske i političke podele. No, kao duh pokretač i kao moralna vertikala svenarodnog protesta, oni imaju ogroman nedostatak – nemanje jedinstvenog centra upravljanja tj. komandnog centra pobune. To ih, sa jedne strane, čuva od represivnih i kriminalnih protivmera kartela na vlasti ali ih, sa druge strane, čini užasno inertnim i podložnim bilo kakvim uticajima sa strane, ukoliko su ti uticaji izvršeni kroz „milovanje“ sujete mladih ljudi. Uz sve, dužno, poštovanje prema njihovom akademskom statusu, jasno je da su studenti proizvod sistematskog urušavanja školstva od 2000. i da imaju ogromne crne rupe u istorijskom, ideološkom i polit-tehnološkom znanju. Čuvanje „čistote“ studentskih blokada, dovodi do stalnih i opasnih nesporazuma i sukoba unutar studentskog korpusa i među pojedinim plenumima. To znači da je ispunjen potencijal studentske pobune koja je, jedino, bila sposobna da pokrene stanovništvo Srbije u širu, društvenu pobunu. Očekivati od studenata da samostalno postave ozbiljan politički cilj pobune je naivno i neodgovorno jer oni za to nisu osposobljeni.
STANOVNIŠTVO
Građani Srbije su heroji! Heroji preživljavanja unutar okupirane i uništene države, razvaljene ekonomije, siromaštva koje povremeno ili stalno poklapa naše živote. Uz to smo pritisnuti histeričnom silovanju svesti od strane šefa kartela i njemu najbližih saradnika, kroz potpuno otuđena sredstva masovnog informisanja. Zahvalnost građana prema studentima je zahvalnost roba kome je neko objasnio da je dozvoljeno pobuniti se. Građani će, svakako, poći i rizikovati sve što se da rizikovati kada se pojavi dostojno vođstvo narodne pobune protiv okupacije i kolonizacije. To je jasno i vlasti i „opoziciji“ i studentima.
Poslednji događaji govore o slabljenu studentskog uticaja na pobunu, o inertnosti i zatucanosti studentskih plenuma, kao i o privremenom jačanju „opozicionih“ partija na studentski motor pobune. Biciklijada ka Strazburu je bedan primer pokušaja džeparenja statusa studentske pobune od strane „opozicije“ i studenata bliskih njima. Istina je da su studentski zahtevi bili dobar marketinški potez. Postavljene zahteve nema ko da ispuni jer su institucije ili uništene ili instumentalizovane od strane kartela. Čemu insistiranje na tim zahtevima i dodavanje novih, „opozicionih“ zahteva? Zar studentima nije jasno da im niko neće ispuniti ni jednu „muzičku želju“, koliko god da je moralno, čak zakonski, opravdana? Kako je moguće tražiti ispunjenje zahteva grobu u kome leže sudstvo, tužilaštvo, moral i pravda? Zar nisu sami rekli da je šef kartela uzurpirao i nadležnosti i funkcije upokojenih državnih i družtvenih instrumenata? Zar im nije jasno da će stalno insistiranje na neispunjivim zahtevima dovesti pre do zasićenja „gandističkom“ borbom nego da poljuljavanja volje ili instrumentarijuma koji koristi šef kartela? Na kraju, zar ne shvataju da je neophodno izgraditi novu državu, sa novim tipom društvenih odnosa, da bi bilo ko, u bilo kakvoj perspektivi i pomislio da ispuni njihove, opravdane, zahteve? Na kraju… Zar im nije, konačno, postalo jasno da je neopoziva i momentalna ostavka šefa kartela jedini razuman zahtev koji ima mobilišuću moć? Ili će, i dalje, čuvajući „čistotu“ studentskog duha praviti sve manje posećene zborove, blokade i šetnje, koje će sve više i besramnije uzurpirati „opozicija“ u sopstvenu i Vučićevu korist? Neopoziva ostavka predsednika Republike Srbije odmah! To je jedini zahtev koji se mora istaći!
https://www.facebook.com/share/p/1DqeaK3Uzc/
PRAVILA KOMENTARISANJA
Komentari se objavljuju na portalu Skala radija. Odgovorni za sadržaj su isključivo autori napisanih komentara.
U komentarima je zabranjeno koristiti uvredljive riječi, psovke i klevete. Neće se objavit komentar koji sadrži ove elemente kao ni tekst komentara koji sadrži govor mržnje. Ukoliko se dogodi propust pa tekst bude objavljen, moderator je dužan da ga odmah ukloni čim ga primijeti ili mu neko skrene pažnju na sadržaj. Neprimjeren sadržaj će biti uklonjen a autor može biti prijavljen nadležnim organima.
Za eventualne primjedbe i sugestije mejl je [email protected].