Vitezi nam trebaju u politici

14.09.

14h

Najodvratnije i najneljudskije saopštenje (partijsko) od uvođenja višestranačja u Crnoj Gori saopšteno je iz centrale (prije bih rekao – šume) partije koju zovu kolokvijalno – Demokrate.

Ja razumijem da je njima u ovom trenutku sinekurno da punu pod rep Dritanu Abazoviću zbog glasanja za predsjednika Skupštine CG, ali se zbog tog fakta ne može ispljuvati jedna cijela porodica.

Umjesto da se ovi iz parlamentarne većine (koje nema) od 30.08. pokriju ušima zbog tunjela kopanog njima pred očima oni, po običaju, svojim izjavama izvrću pamet, zdravu logiku.

Vrijeđaju.

Da su Demokrate personalizovale u svojoj izjavi kopanje na pojedinca Lazovića, bilo Janka ili Marka, ni po jada.

Oni to kopanje povezaše, u namjeri da ispadnu simpatično inventivni, šaljivi, mudri i ekskluzivni sa unucima, majkama, sestrama, odivama, suprugama, stričevima, tetkama – te porodice.

Mizerno.

Bljutavo.

Crnogorci su bili vazda vitezovi. Ako su pravi.

I u politici.

I u privatnom životu.

Niko u obračunima ovdje, osim 1948. godine nikome porodicu nije dirao.

Posebno, ako je nešto u realnosti personalizovano.

Ni kriminalci nijesu i kada su se svetili – ugrožavali, ni verbalno članove porodice tog pojedinca.

Žene, majke, djecu, starije članove porodice.

Vitezi nama trebaju u politici, rekoh.

Trebaju i verbalni vitezovi. Koji saopšte ono što imaju, ne dirajući naokolo baš nikoga.

Paze sebe – perom ili mačem, štedeći nevine (neuključene).

Zdravi, Kuči, vitezovi, Krajine mi desno krilo, pjevao je kralja Nikola.

I tom riječju opisao karakteristike tog plemena.

Kako sad ja da napišem – zdravi, Demokrate, vitezovi, politike mi lijevo krilo.

Ako su već i makanje iz porodice Lazović stavili u kopače tunela.

Zlo je intelektualna potreba uma koje se baškari i meditira u komforu.

Razmišljajući o dobru.

Svom.