Što će čelnici Uprave policije na proslavi zločina?!

Valjda je to ta nova Crna Gora na koju „treba da se naviknemo“, u kojoj je zazorno osuditi genocid, a poželjno proslavljati datume što podśećaju na stravične ratne bilanse Radovana Karadžića i Batka Vlahovića

Prije samo nekoliko dana u Banjaluci je svečano obilježen Dan policije Republike Srpske i tridesetogodišnjica Ministarstva unutrašnjih poslova. 

Svečanoj proslavi prisustvovali su – pa se još na zvaničnoj tviter stranici Uprave policije i pohvalili time – najviši funkcioneri Uprave policije Crne Gore – direktor Zoran Brđanin i njegovi pomoćnici Dejan Knežević i Miloš Rakonjac. 

Piše: Aleksandar Radoman

Umjesto šture svečarske objave građani Crne Gore morali su dobiti potpuniju i precizniju informaciju što su to čelnici crnogorske policije slavili u Banjaluci.

A slavili su zapravo 4. april 1992. godine, dan kad je, tek nešto preko mjesec dana od referenduma u BiH na kojem je gotovo 2/3 građana glasalo za nezavisnost, političko rukovodstvo Srpske demokratske stranke pokrenulo protivzakonitu secesiju i formiranje paralelnih struktura tzv. Srpske Republike Bosne i Hercegovine.

Samo dva dana prije no će nezavisnost BiH priznati Evropska ekonomska zajednica, odnosno tri dana prije priznanja koje je stiglo od SAD, političko rukovodstvo Srpske demokratske stranke – docnije na Međunarodnome sudu u Hagu osuđeno na višedecenijske zatvorske kazne zbog ratnih zločina – formiralo je parapolicijske strukture, čiji je prvi važniji zadatak bio napad na školu MUP-a na Vracama, iznad Sarajeva, 5. aprila 1992. godine.

U klasičnoj terorističkoj akciji grupe bivših pripadnika specijalne jedinice MUP-a BiH, bliskih Srpskoj demokratskoj stranci, u napadu na školu u kojoj su se u tome trenutku nalazili profesori, učenici i polaznici kursa, ubijen je šesnaestogodišnji Samir Mišić.

Istoga dana tokom antiratnih demonstracija snajperskim su hicima s pozicija koje su zauzele paravojne formacije Radovana Karadžića ubijene Suada Dilberović i Olga Sučić. Bile su to prve žrtve opsade Sarajeva, što je sa svojih 1425 dana najduža opsada jednoga grada u novijoj istoriji. U gradu bez struje, vode, grijanja, na koji je dnevno padalo u prośeku 329 granata tokom opsade je poginula 11.541 osoba, od čega 1601 dijete.

Ostaće zapisano u savremenoj povijesti beščašća da je sami vrh Uprave policije Crne Gore tog 4. aprila 2022. godine u Banjaluci svečano proslavljao 30-godišnjicu početka terora, ratnih zločina i genocida nad stanovnicima Sarajeva i Bosne i Hercegovine.

Zato treba upamtiti ta imena i ime njihovog nadređenog, koordinatora svih bezbjednosnih službi u Crnoj Gori, Dritana Abazovića: dok u Crnoj Gori sastavlja „evropsku vladu“ s najdosljednijim poklonicima Slobodana Miloševića, na proslavu Karadžićevih zločinačkih formacija Abazović u Banjaluku šalje svoje ljude od najvećega povjerenja.

Valjda je to ta nova Crna Gora na koju „treba da se naviknemo“, u kojoj je zazorno osuditi genocid, a poželjno proslavljati datume što podśećaju na stravične ratne bilanse Radovana Karadžića i Batka Vlahovića. Nema sile koja može potrijeti śećanje na golgotu Sarajeva i Bosne i Hercegovine, niti vode koja može oprati sramotu Dritanove Crne Gore.