Politika srljanja i frustracija odvela DF i Demokrate u propast

Piše: Balša Knežević

Velikosrpske partije u Crnoj Gori doživjele su potpunu propast i na predstojećim izborima zakazanim za 11. jun očekuje se i zvanična potvrda da je neočenička politika u Crnoj Gori počela rapidno da gubi podršku i polako klizi na margine društvenog života.

Neočetnički prvoborci iz Demokratskog fronta nedavno su ozvaničnili ono što se naslućivalo već duže vremena i neslavnim raspadom završili svoju misliju – kao političko-ekstremistička organizacija podržana od obavještajnih parareligijskih krugova iz Beograda, koja je dobila vlast 30. avgusta 2020. ali u njoj nikad nije uspjela aktivno da učestvuje.

Rajo, Milan i ekipa nastavili sa srbovanjem i kosovskom mitomanijom

Za razliku od Medojevića i njegovog potpuno izraubovanog Porketa za Promjene, Nova srpska demokratija (NSD) i Demokratska narodna partija (DNP) Andrije Raja Mandića i Milana Kneževića, nastavili su po starom. Ovi politički relikti velikosrpske politike koja polako ali sigurno izumire sa srpskim autokratom Aleksandrom Vučićem, nikako ne mogu da se otrgnu od neočetničke priče o kosovskom mitu, na račun koje i u ovom izbornom ciklusu žele da profitiraju kod sve manjeg procenta nacionalno isfrustriranih i izmanipulisanih crnogorskih Srba.

Kako izgleda bijedna i patetikom prožeta kampanja za izbore 11. juna u režiji posrnulih neočetnika iz NSD-a i DNP-a, najbolje smo mogli da posvjedočimo sinoć u Nikšiću, kada su ove ekstremističke partije predvođene Mandićem, Kneževićem i Markom Kovačevićem Šubarom se Trga Šaka Petrovića lelekali za ”svetom srBskom zemljom”.

Skup je podržala i svetosavska sekta, ali od visokih zvaničnika ove organizacije niko nije došao da govori u udarnom terminu, što navodi na zaključak da se i takozana SPC polako ograđuje od patetike kosovske mitomaije u režiji NSD-a i DNP-a. Uostalom, jedini je pokojni Amfilohije Radović djelom stao iza svojih riječi kada je u pitanju podrška Kosovu, i jedini je imao hrabrosti da boravi u toj državi i lično podržava srpski narod koji je nažalost, žrtva manipulacija Beograda na čelu sa psihotičnim autokratom Vučićem.

Vrhunac mitomanske pornografije uslijedio je kada je Mandić u izvještačenoj ekstazi uskliknuo da ”Kosovo ne samo da je srce Srbije već srce svakog čestitog i poštenog čovjeka u Crnoj Gori“. Dakle, neočetnički veteran srBske Crne Gore je implicirao da ostatak Crne Gore, koju čini minimum 85 posto građana koji ne podržavaju njihovu ekstremističku politiku, nije čestit i pošten. Ništa novo od ljudi koji su svoj radni angažman čitavog života gradili na sistemu da što više unovče izmišljenu srpsku ugroženost.

Ljaljo i Dritan – politički lišaji

Što reći za ostatak koliko toliko relevantnih veliksorpskih političkih činilaca na crnogorskoj političkoj sceni okupljenih oko ”mladih, a već propalih” diletanata Alekse Bečića i Dritana Abazovića.

Ovi neopjevani demagozi koji iza priče o evropskim integracijama i borbe protiv kriminala kriju svoju političku bezličnost i ameboidnost morali su da uđu u koaliciju da bi se uopšte nadali da će preći cenzus.

S obzirom na ljigavost i prevrtljivost koja ih je krasila posljednjih godina, pravo je čudo što ovaj bezlični miks velikosrpstva, klerikalizma, laži i isprazne demagogije uopšte može da računa na cenzus.

Ali, pošto politička scena u Crnoj Gori, kada je u pitanju kvalitet i kredibilitet trenutne ponude doživljava svoj istorijski minimum, onda možda i nije začuđujuće što ova odvratna koaliciona tvorevina može očekivati da opstane i nakon 11. juna.

Koalicija Bečića i Abazovića međutim, najviše podsjeća na simbiozu, neku vrstu političkog lišaja gdje su ova dva posrnula demagoška izbljuvka u stilu alge i gljive međusobno povezana u jedinstvenu zajednicu. To uostalom i jeste sudbina koalicije Ljalja i Dritana – da u najboljem slučaju budu lišaj na dupetu vladajuće koalicije koja će se formirati nakon izbora. Makar oni na to računaju.

Izgoreli u mržnji i frustraciji prema Đukanoviću

Ovo bi otprilike bio presjek stanja u nekad najjačim partijama sa velikosrpskim šmekom u Crnoj Gori, čiji će potencijal u narednih 10 dana i zvanično da se prelije u Pokret Evropa sad (PES). Za ovakvu sudbinu, osim svoje političke zatucanosti kod jednih i bezličnosti i fukarluka kod drugih, ove propadajuće političke strukture mogu da zahvale frsutraciji i patološkoj mržnji koju su gajili prema doskorašnjem predsjedniku Crne Gore Milu Đukanoviću.

Portal Aktuelno je još prije drugog kruga predsjedničkih izbora pisao da su Mandić, Bečić i posrnuli DF i Demokrate, ostavljeni od svojih nalogodavaca iz Beograda i SPC, kao i da podrškom Jakovu Milatoviću, koja proizilazi samo iz mržnje prema njegovom protivkandidatu Milu Đukanoviću, trasiraju put svojim partijama ka sigurnoj političkoj propasti.

Ipak, svi oni, kao i osramoćena veleizdajnička URA, po svemu sudeći spasiće se za sad od potpunog nestanka sa političke scene. Ali je propast u narednim godinama neminovna, jer su čitavu političku strategiju gradili na mržnji prema jednom čovjeku – Milu Đukanoviću i partiji koju je godinama predvodio.

Sve se svodi na ono što je Portal Aktuelno već pisao – da je Milatovićeva pobjeda na izborima označila početak kraja za DF i Demokrate, jer po inerciji Evropa sad će na parlamentarnim izborima koji dolaze odmah nakon predsjedničkih, uzeti veliko parče njihovih glasača.

DF se već raspao i na ovim izborima očekuje se da će biti sveden na marginalnu, naopaku, ekstremističku grupaciju Srba koji i dalje nasjedaju na fantazije o svojoj ugroženosti. Samim tim, eto spasa od nestanka za koaliciju Demokrate i URA.

Na kraju treba konstatovati da su gore pomenuti djelatnici izgoreli u srljanju i frustracijama koje su dugo vremena bile gorivo za samoubilačku politiku. To je ustvari priča o partijama koje su godinama na političkoj sceni i koje su se žrtvovale podržavajući novonastali  populistički PES na predsjedničkim izborima, i to samo zbog mržnje prema jednom čovjeku.