Politika objavila plan nacionalnog inžinjeringa za Crnu Goru: Svesti Crnogorce na 25 odsto

Ostvarenje  “srpskog sveta“, formiranje srpskog prostora sa dominacijom svetosavlja u trouglu Banjaluka – Beograd –Podgorica, nemoguće je izvesti bez svrgavanja Mila Đukanovića i potom izvođenja nacionalnog inžinjeringa kojim bi se sveli pripadnici crnogorske nacije u Crnoj Gori na procenat koji neće biti veći od 25 odsto. To je srž imperijalnog koncepta koji je prije tri dana u beogradskoj Politici, kao glavnu naslovnu priču, predstavio između ostalih i Aleksandar Raković, istoričar i agilni član ekstremnog krila srpske desnice koja se zalaže za stvaranje federalne države u kojoj će Srbija biti pijemont a Republika Srpska i Crna Gora pridružene jedinice srpske države, piše Pobjeda.

U programskom tekstu iznosi se teza da je današnja Crna Gora pod Milom Đukanovićem postala suprotnost Crnoj Gori kralja Nikole i, što je važnije – “antidržava Republici Srbiji“.

Crna Gora, u kojoj je većina okrenuta ka Zapadu, još i članica NATO, postala je nepremostiva brana za imperijalnu ideju pravljenja svetosavskog prostora poetski nazvanog “srpski svet“.

Đukanovićeva država je, kako tvrdi Raković, šuckor država u borbi protiv širenja svetosavlja. Naziv šuckor (od njemačkog – Schutzkorp) koristio se za zaštitne vojne odrede, specijalne austrougarske jedinice, koje su bile aktivne na području austrougarske provincije Bosne i Hercegovine i bile neka vrsta granične straže koja je svojevremeno činila brojne ratne zločine nad bosanskim Srbima.

U Rakovićevom narativu prozapadna Crna Gora pod Đukanovićem ima cilj da, poput šuckora, pravi nasip protiv naleta svetosavlja, onemogući političko i državno objedinjavanje Srbije, RS i Crne Gore.

Kao jedan od ključnih ciljeva te prozapadne Crne Gore, po mišljenju brojnih srpskih nacionalista, jeste ugrožavanje Srba u Crnoj Gori koji su “nosioci pravog srpstva“.

Izvjesno je, dakle, da Crna Gora čiju politiku sprovodi Đukanovićeva vladajuća koalicija predstavlja ne samo smetnju, već “glogov kolac“ za ostvarivanje ideje formiranja svesrpske države na prostoru Crne Gore, Republike Srpske i Srbije.

Zato je pobjeda prosrpskih partija predvođenih Srpskom pravoslavnom crkvom na izborima 30. avgusta osnovni uslov za sprovođenje u djelo imperijalne ideje.

“Nova” nacionalna mapa

Što bi se sa Crnom Gorom dešavalo u slučaju tog scenarija?

“Crnogorski domovinski identitet uglavnom bi trebalo da traje koliko i Milo Đukanović, a suštinski je važno da Srbi u Crnoj Gori u ovom broju dočekaju Đukanovićev pad s vlasti”, piše Raković u Politici.

Smatra da bi se na taj način otvorio put za sprovođenje svojevrsnog nacionalnog inžinjeringa u državi.

Ključna meta uticaja bi bio – popis stanovništva Crne Gore 2021. godine u kojem bi Republika Srbija i Republika Srpska imale obavezu da se umiješaju, prvenstveno preko srpskih kulturnih i drugih organizacija.

Ako bi se popis 2021. godine održao bez Đukanovićevog prisustva u vlasti, logicira Raković, skok procenta Srba u Crnoj Gori “bio bi visok i možda u prvom mahu sa oko 30 odsto dosegao i do – 45 odsto ukupne populacije Crne Gore“!

Raković dolazi do “nove“ nacionalne mape u Crnoj Gori: crnogorska nacija bi spala na oko 25 odsto, dok bi manjine – Bošnjaci, Albanci, Hrvati –”brojale do 25 odsto“, a procjenjuje da se oko pet odsto crnogorskih građana ne bi izjašnjavalo.

Prema ovoj profašističkoj projekciji nacionalnog inžinjeringa – koja liči na ono zloglasno nacističko “konačno rješenje“ – srpska populacija u Crnoj Gori naprečac bi postala najbrojnija i stvorile bi se političke pretpostavke za glavni cilj – stvaranje jednog okvira za svesrpsku državu.

“Srpsko pitanje u Crnoj Gori je svesrpsko pitanje i ne mogu ga rješavati samo Srbi u Crnoj Gori koji su izloženi segregaciji. Republika Srbija i Republika Srpska moraju da učine sve kako bi zasvodile i odbranile Srbe u Crnoj Gori”, zaključuje Raković.

Izloženi plan “svođenja Srba u Crnoj Gori“ podrazumijeva sveobuhvatnu akciju u dva koraka: po svaku cijenu svrgavanje Đukanovićeve vlasti 2020. i potom brinsko stvaranje srpske nacije kao većinske u Crnoj Gori.

Kako i kojim sredstvima se ova strategijska ideja može oživotvoriti – takođe nije naznačeno, ali se da pretpostaviti koje su sve “demokratske metode“ osmišljene.

Prije toga, svakako, neophodna je još jedna “sitnica“: da većinska Crna Gora pogne glavu i mirno posmatra.

“Prečica”

Iako zagledan samo u budućnost i održanje velikosrpskog projekta, radikalni desničar Raković ne isključuje da bi u realizaciji imperijalne ideje mogli biti od koristi – manjinski narodi.

Prečica do srpske državnosti Crne Gore mogla bi biti uz doprinos – inostranog faktora, smatra istoričar, navodeći da bi albansko stanovništvo u rubnim krajevima Crne Gore moglo da otkaže “poslušnost“ crnogorskoj državi.

“Posebno zbog albanske pretenzije na prostor Ulcinja, Malesije, Plava, Gusinja i Rožaja gdje se govori albanski jezik ili se muslimansko stanovništvo koje govori slovenskim jezikom znatnim dijelom smatra porijeklom albanskim”, zaključuje Raković.

Draško Đuranović