Miodrag Vlahović: Kreativna sjećanja umjesto časne ostavke

Predsjednik našeg parlamenta je suočen sa izazovima i iskušenjima za koje sam snosi odgovornost.

Jedna greška rađa drugu. Predsjednik Skupštine je možda živio u ubjeđenju da je kreator i režiser svega što se posljednjih mjeseci dešavalo u parlamentu i van njega. Jučerašnja dešavanja svode njegovu rolu na epizodnu i marginalnu. Svaki novi dan koji prolazi u njegovom odugovlačenju da napusti mjesto predsjedavajućeg unižava našu Skupštinu, ali i njega samog.

Žalosno je što Predsjednik u svojim učestalim obraćanjima Skupštini i televizijskoj publici (inače, suprotno poslovničkim pravilima ko i kada može sa uzme riječ i koliko može da priča) sve bezobzirnije uzima sebi za pravo da izmišlja događaje i mijenja činjenice iz bliže i dalje prošlosti.

Juče smo, na primjer, čuli da je i naš Spiker “bio izložen u Parlamentu povicima ‘bando izdajnička’ …”. To, jednostavno, nije istina. Ta nedostojna epizoda se uopšte nije dogodila u našoj Skupštini, niti je tada g. Krivokapić bio prisutan. Naime, poslije najave uvođenja sankcija prema tzv. SRJ, organizovan je sastanak vlasti i opozicije u staroj zgradi Vlade, kojim je predsjedavao tadašnji predsjednik parlamenta, počivši g. Risto Vukčević. Tadašnji “Monitor” je prvi prenio njegov nesrećni i ružni uzvik. Ima nas koji smo tamo  bili i koji se još sjećamo svih detalja.

Jednako su tačne i tvrdnje g. Krivokapića da je on “autor Deklaracije nezavisnosti”. Na njegovu nezgodu, taj dokument se uopšte ne zove tako, već, što je lako provjeriti, sasvim nezgrapno i nepotrebno “Deklaracija nezavisne Republike Crne Gore”. Upravo je tadašnji i današnji predsjednik Skupštine insistirao da se upotrijebi taj naslov. Njegova upornost je urodila plodom, što važi i za nepotrebne izmjene tačke 2. te deklaracije, u koju su “ugurane” odredbe kojima nije bilo mjesta u originalnoj verziji tog dokumenta. Tu se njegova intervencija završava, o čemu mogu da posvjedoče i drugi koji su učestvovali u tom razgovoru. Predsjednik Parlamenta, dakle, zna da nije pisao Deklaraciju nezavisnosti koja se, nažalost, zbog njega ne zove tako. Bilo bi dobro da prestane da prisvaja tu “zaslugu”.

Na kraju, i najvažnije: Predsjednik Krivokapić je imao puno prilika, povoda i razloga da se časno povuče. Umjesto tog čina, koji bi potvrdio i osnažio sve ono dobro i korisno što je on nesporno uradio za Crnu Goru i njenu nezavisnost u godinama koje su za nama, on i to dovodi u pitanje i sumnju. Zasluge mu niko ne može negirati, niti oduzeti, gdje god da politički odluta.

Zato je sasvim nepotrebno i prilično otužno da g. Krivokapić ima takva “kreativna” sjećanja. Ima živih i zdravih učesnika borbe za demokratsku i nezavisnu Crnu Goru koji dobro znaju od kada je i kako je g. Krivokapić uključen u ta zbivanja.

Ukoliko manevri i odugovlačenje predsjednika Skupštine budu urodili plodom i on zaista dočeka desetu godišnjicu nezavisnosti kao formalni nosilac sadašnje funkcije – treba mu čestitati na bespotrebnoj i uzaludnoj opstrukciji. Mnogo muke ni oko čega.

Krivokapiću pripada istaknuto mjesto na toj svečanosti, bez obzira da li je na funkciji ili ne. Šteta što je i on to, izgleda, smetnuo s uma, a “prisjeća se” događaja koje mi nemamo namjeru da zaboravimo.