Ko je Vojo Laković savjetnik premijera za bezbjednost: Miloševićev čovjek koji voli da zaprijeti!

Od kada je podnijeta inicijativa za provjeru povjerenja Vladi Zdravka Krivokapić, u njegovu odbranu aktivirali su se i savjetnici. Najzastupljeniji je savjetnik za bezbjednost Vojo Laković koji se prije desetak dana obratio uznemirujućim saopštenjem da je “Crna Gora dovedena u bezbjednosno najopasniju situaciju u novijoj istoriji”, a oglasio se i juče novim upozorenjem da će “odgovornost za nastupajuća dešavanja” na onima koji ignorišu sjednicu Vijeća za nacionalnu bezbjednost.

Vjerovatno je mislio na potpredsjednika Vlade Dritana Abazovića, šefa diplomatije Đorđa Radulovića i ministra unutrašnjih poslova Sergeja Sekulovića.

Laković hoće da kaže da je situacija opasna ako padne Vlada, a ako ne bude pala onda nije rizično. Sigurno je da će Vlada od petka biti bivša, a Crna Gora će prebroditi i ovu krizu. Nije jasno kome Krivokapić preko usta Lakovića ovako prijeti. Kao “profesor” morao bi da zna da se i za ovakve riječi može odgovarati!

Kada se malo analizira situacija ne čude riječi Lakovića koji očito sve radi u dosluhu s Krivokapićem. Njegova biografija otkriva podatke da je do jesenas bio službenik Vlade Srbije odnosno njene Uprave carina. U tu službu je došao još za vrijeme mandata Slobodana Miloševića.

U javnosti se Laković predstavlja kao dekan privatne visokoškolske ustanove: Univerziteta za poslovni inženjering i menadžment (Fakultet bezbjednosnih nauka), s centrom u Banjaluci i filijalama u Trebinju, Brčkom, Užicu i Istočnom Sarajevu. Na funkciju je došao tokom jeseni nakon događaja na Cetinju u jeku loših odnosa između Krivokapića i Abazovića.

Prije prelaska na funkciju savjetnika premijera Laković je aplicirao na konkursu za direktora Uprave policije. Ali nije prošao.

Mediji su objavili da Laković ima i srpsko državljanstvo, kao i pasoš Republike Srbije. Ne čudi pasoš jer je bio u koordinacionom timu Aleksandra Vučića za primjenu Briselskog sporazuma iz 2013. o normalizaciji odnosa između vlada Srbije i Kosova.

Laković je policijsku karijeru 1981. počeo u Makedoniji, a u RSUP SR Crne Gore prešao tri godine kasnije. Od 1987. komandir milicije u Budvi, a od tzv. antibirokrtske revolucije 1989. do 1994. načelnik Centra bezbjednosti u Baru – opštini koja je, među rijetkim u Crnoj Gori, imala opozicionu lokalnu vlast (koalicija oko sadašnje SDP). Saopštene su od strane opozicije značajne pritužbe na zloupotrebe policijskih ovlašćenja u Baru. Policija je bila pod stoprocentnom partijskom kontrolom DPS-a.

Od 1994. Laković radi u Upravi carina – šef službe za suzbijanje krijumčarenja i carinske istrage Carinarnice u Baru. U jeku pojačanih pristiska Slobodana Miloševića na Crnu Goru, tijesno je sarađivao s Vojskom Jugoslavije. U Luku Bar je Vojska Jugoslavije pokušala da tokom NATO intervencije aktivira vojne efektive i tako isprovocira bombardovanje i katastrofu koja bi neminovno uslijedila.

Laković tvrdi da je u julu 1999. pretučen od strane neimenovanih osoba u kanjonu Tare. Za srpske medije je tada kazao: „Crnu Goru sam napuštio zato što sam morao, poslije dobijenih batina i dugotrajnog liječenja, prvo u Pljevljima, pa zatim na VMA Beograd“.

U Beogradu je bio revizor u Saveznoj upravi carina Mihalja Kertesa, saradnika Miloševića i srpske tajne službe.

Očito služba i rad za druge države nikada nije postala prošlost za njega, samo što je vrijeme isceniranih sukoba koji su bili modeli Miloševićevog djelovanja odavno prevaziđeni. Kao što će i Krivokapić i Laković uskoro biti prevaziđeni.

D.G.