Jubilej vrijedan pažnje: 10 godina Ronilačke jedinice kotorske Službe zaštite i spašavanja

Kotorska Služba zaštite i spašavanja danas slavi. Skromno kako je ovaj uzorni kolektiv i navikao, na platou ispred poslovne zgrade uredno poređana ronilačka oprema. Odijela propusna i nepropusna, maske, boce sa kisikom i sve ono što uz to ide. Oprema je visokog kvaliteta jer, kako reče komandir Maksim Mandić, ne smije se štetjedi na životima spasilaca. Pokazalo se, objašnjava on, da je najskuplja i najbolja oprema ujedno i najeftinija. Zbog toga insistiramo na kvalitetu, a to je i u saglasnosti sa našom obukom, koju sprovodimo po jasnim međunarodnim standardima, svjesni da od toga mogu zavisiti ljudski životi.

Deset je godina od kad je osnovana prva Ronilačka jedinica kotorske Službe zaštite i spašavanja. Nemaju je druge. A morali bi svi koji se dodiruju sa morem, jezerom ili rijekama, jasan je Mandić. Jer ne rijetko dešava se da vozilo sleti u more. Trebalo je ranije čekati da stignu ronioci iz Bijele. A za to treba vremena. Sada je, objašnjava Mandić, sve drugačije. Za nekoliko minuta krenemo ka odredištu. Organizovani smo dobro. Svako ima svoje zaduženje i zna tačno što treba da radi.

Ronilačka jedinica, kaže kotorski komandir nije nastala slučajno. Prateći svjetske trendove u oblasti zaštite i spašavanja, sa ciljem obezbjeđivanja uslova za brži, efikasniji i organizovaniji odgovor u slučaju što većeg broja hazarda, Služba zaštite i spašavanja Kotor se odlučila da u oktobru 2012. godine osnuje ronilačku jedinicu. Bila je to prva takva jedinica u okvirima crnogorskih opštinskih Službi zaštite i spašavanja. Njeno osnivanje bilo je bazirano na prirodnoj potrebi da se pripadnici Službe osposobe za spašavanja na vodi, smatrajući neophodnim da grad na moru ima i taj vid zaštite.

Nije bilo lako jer se startovalo od nule. Trebalo je sinhronizovati dnevni rad sa novim obavezama dijela zaposlenih spasilaca. Ali, kad napravite plan i program po kome radite, onda nema nikakvih problema. Sve funkcioniše.

Da bi dobro osmišljeni projekat zaživio u punom smislu, objašnjava Mandić, bilo je neohodno proći kompletnu obuku koju su vodili ronilački eksperati, i to u više faza, što je zahtijevalo maksimalnu angažovanost i posvećenost kotorskih spasilaca.

Nakon dogovora sa Regionalnim centrom za obuku ronilaca u Bijeloj osmišljena je dinamika obuke i način na koji će se sprovoditi. Bilo je to novo iskustvo, posebno prvi susret za instruktorima ronilačkog Centra i do tada nepoznatom opremom. Počela su predavanja, trenašni zaroni, a nakon odrađene obuke i polaganje ispita za ronioca sa prvom zvijezdom.
Mandić kaže da je bilo treme prije polaganja, što je prirodno kad odgovorno pristipite bilo kojem poslu. A koliko su ozbiljno raditi najbolje govori činjenica da su kotorski spasioci na ispitu dobili najbolje ocjene, a kao nagradu za takav rezultat i međunarodno priznate sertifikate. To je značilo da je ronilačka jedinica kotorske Službe za zaštitu i spašavanje ovladala neophodnom tehnologijom spašavanja na vodi, što je predstavljalo potpuno nov segment u njenom djelovanju.
Novoformiranoj jedinici je tada bilo neophodno obezbijediti opremu, za koju, u tadašnjem budžetu lokalne uprave nije bilo sredstava. Novoosposobljeni ronioci se nijesu mirili sa činjenicom da mogu zbog nezavidne finansijske situacije da budu ronioci samo na papiru. Tim prije što im je ronjenje postalo izazov a i potreba da nastave sa daljom obukom, koja bi im obezbijedila stručnost neophodnu i za mnogo složenije operacije spašavanja na vodi. Da početni entuzijazam ne bi splasnuo i da se nastavi u punom ritmu, za obezbjeđivanje potrebne opreme Služba se obtila AD Luci Kotor. Njenom tadašnjem menadžmentu upućen je prijedlog za međusobnu saradnju, koji je značio da će Luka spasiocima obezbijediti neophodnu opremu, a da će zauzvrat spasioci reagovati u akvatoriju Kotorskog zaliva kada to bude potreba Luke. Dogovor je postignut i ubrzo potom bili Ronilačka jedinica je postala funkcionalna i spremna da odgovori potrebnim zahtjevima spašavanja, u skladu sa završenim stepenom obuke.

Nakon donacije Luke Kotor i izvršavanja nekoliko intervencija u akvatorijumu Kotorskog zaliva ronilačka jedinica je prepoznatia i od strane uprave Grada, što je  značilo obezbjeđivanje sredstava iz budžeta za dalji rad i nabavku savremene opreme.

Prolazile su godine. Ronilačka jedinica je izvršavali trenašne zarone i napredovala u kategorijama, uz obezbjeđivanje opreme, kako to pravila nalažu.

Deset godina od osnivanja ronilačke jedinice

Služba zaštite i spašavanja Kotor danas, nakon deset godina od osnivanja, može s ponosom da kaže da je zadovoljna što je naum da formira ronilačku jedinicu realizovala u punom smislu. Tim prije što se radi o visoko obučenom kadru, opremljenom najkvalitetnijom opremom.

Ronilačka jedinica je prepoznata kao neophodan segment u sistemu zaštite i spašavanja Crne Gore ali i izvan granica naše zemlje, što potvrđuju pozivi za učešće na međunarodnim vježbama, na kojima su pokazali stepen obuke, znanje i vještinu.

Nakon deset godina uspješnog djelovanja ronilačka jedinicu čine: dva ronioca sa osnovnom obukom, četiri ronioca sa obukom za voditelja ronjenja i obukom za tehničkog ronioca sa plinskim mješavinama (obogaćeni kiseonik NITROX), i jednog instruktora.

Uloženo je mnogo truda i rada, i nastavićemo tim putem za dobro Crne Gore i našeg Kotora, poruka je pripadnika kotorske ronilačke jedinice.

Danas Ronilačka jedinica ima u svom sastavu plovilo Higfield OM 590 sa aluminijskim koritom, koje se koristi za spašavanje i pretraživanje na moru kao i za potrebe medicinskih ustanova na teritoriji Opštine Kotor. Plovilo je nabavljeno zahvaljujući projektu TELE.DOC u kojemu je Opština Kotor partner.

www.radioskala.me