„Hudini“ crnogorske politike

Piše: Sreten VUJOVIĆ

Baštinik četničke kleronacističke ideologije i presuđeni terorista, negator genocida u Srebrenici, sada u funkciji predśednika crnogorskog Parlamenta, neposredno nakon protesta koji je organizovan kao vapaj za palestinske stradalnike, izložene neviđenom  teroru u novijoj istoriji, dao je jasan odgovor demonstrantima protiv masakra i genocida koji se vrši nad palestinskim narodom u području Gaze. Dobio je za savjetnicu (još nije objavljeno u kojoj oblasti)  gospođu Ninu Ofner Bokan predsjednicu Jevrejske zajednice Crne Gore. I tu ne bi bilo ništa sporno da Andrija Mandić, kao četnički vojvoda nije baštinik kolaboracionističke, nacističke politike ovog pokreta iz Drugog svjetskog rata. On je takođe privrženik Crkve Srbije, koja uz pomoć neočetničkog pokreta i apsolutiste Aleksandra Vučića  želi rehabilitovati još jednog ratnog zlikovca, Pavla Đurišića, odlikovanog Željeznim krstom od strane Adolfa Hitlera kao što je to već učinjeno sa nacističkim koljačima popom Miloradom Vukojičićem, koji je dobio nadimak „Maca“ zbog „rekvizita“ kojim je ponekad „anestezirao“ svoje žrtve prije nego bi ih zaklao, popom Slobodanom Šiljkom i mitropolitom Joanikijem Lipovcem, otvorenim saradnikom nacifašističkog okupatora, i napokon vladikom Nikolajem Velimirovićem nosiocem odlikovanja nacističke Njemačke! Svu četvoricu, problematične sa aspekta nacizma koji podrazumijeva antisemitizam Crkva Srbije je konizovala! Reklo bi se da se ovđe, u vezi sa imenovanjem, radi o vrlo „neprincipijelnoj koaliciji“ ili je problematika genocida stavljena ad acta  ulaskom Ervina Ibrahimovića u ovu kleročetničku vladu, kada je čak i Majke Srebrenice uspio ubijediti da je ulazak u vlast sa podržavaocima presuđenih ratnih zločinaca (i starih i novih) i negatorima genocida u Srebrenici „ljekovito“  zbog pomirenja žrtava i njihovih dželata!?

Vratimo se ipak najnovijem „stavu“ vojvode Mandića  u odnosu na genocid u Gazi, njegovom odnosu prema Crkvi Srbije, koja ga je i dovela na vlast, i Nikolaju Velimiroviću!

Evo stava ovog svetosavskog sveca o Adolfu Hitleru i nacizmu:

“Ipak se mora odati poštovanje sadašnjem nemačkom Vođi, koji je kao prost zanatlija i čovek iz naroda uvideo, da je nacionalizam bez vere jedna anomalija, jedan hladan i nesiguran mehanizam. I evo u XX veku on je došao na ideju Svetoga Save, i kao laik poduzeo je u svom narodu onaj najvažniji posao, koji priliči jedino svetitelju, geniju i heroju. A nama je taj posao svršio Sveti Sava, prvi među svetiteljima, prvi među genijima i prvi među herojima u našoj istoriji.”

Što Nikolaj Velimirović, poznat po svom antisemitizmu misli o Jevrejima, najslikovitije govori sljedeća objava:

„Sutra za Spasovdan, na dan slave, Opština  grada Beograda, podeliće sirotinji beogradskoj besplatno hranu i hleb. Pravo na ovo imaju svi osim Jevreja i Cigana.“ (1938. god. vrhunac uspona nacizma i sunovrata ljudskosti, u predvečerje Holokausta)

Lea Rosh, i drugi njemačko-jevrejski publicisti, Gideon Greif, izraelski istoričar, Ženi Lebl, beogradska istoričarka jevrejskog porijekla isticali su da se „čovek sa otvorenim antisemitizmom u svojim spisima“ danas  u Crkvi Srbije slavi kao svetac. Ona je u svojim knjigama napravila detaljnu analizu o antisemitizmu u Srbiji.  Pretpostavljam da gospođa Ofner Bokan nije u pośedu tih informacija, a ako jeste moraće otići na ubrzani kurs kod Ervina Ibrahimovića, da je  poduči kojim magijskim činodjejstvijem će onima Jerusalimu objasniti svoju poziciju u vlasti čiji su ideološki oci podržavaoci nacizma i antisemitizma.

U veoma kratkom vremenu crnogorskoj javnosti su stigla tri odgovora ove vlasti: odgovor demonstrantima o genocidu u Gazi, odgovor učesnicima skupa obilježavanja godišnjce  protesta  protiv ustoličenja Joanikija Drugog Nedostojnog,  kojom prilikom je Crkva Srbije uz pomoć policije, vojske, pripadnika militantnih crkvenih bratstava i kriminalaca, napravila nezapamćen teror nad protestantima. Ovaj drugi „odgovor“  je stigao u  vidu  skupa indoktrinirane crnogorske omladine, predvođene prosvjetnim radnicima i monahinjama i popovima,  ispred Cetinjskog manastira, u sklopu sve očiglednijeg  „tihog“ genocida nad nacionalnim Crnogorcima! Treći odgovor je hapšenje ostarjelog bračnog para Nikaljević  koji su ukazali na samo jednu u nizu, bjesomučnih i beskrupuloznih devastacija crnogorskog kulturnog nasljeđa,  koje je ovoj Svetosavskoj Sekti (SS) potpisivanjem Temeljnog ugovora, „velikodušno“ poklonio Dritan Abazović