Eci, peci, pec, ja sam mali pravoslavac, ti si veliki svetosavac, eci, peci, pec

SVETOSAVLJE, SVETOSAVLJE IZNAD SVEGA, IZNAD SVEGA NA SVIJETU

Eci, peci, pec, ja sam mali pravoslavac, ti si veliki svetosavac, eci, peci, pec

Marko Tulije Ciceron:

“Nacija moze prezivjeti svoje budale,čak i preambiciozne.Ali ne moze preživjeti izdaju iznutra.Neprijatelj pred kapijom grada je manje zastrašujući,jer on je poznat i nosi zastavu otvoreno.A izdajnik se kreće slobodno unutar zidina grada,njegov lukavi šapat nalazi puta i do najviših,vladarskih odaja.

Jer izdajnik se ne prepoznaje kao izdajnik-on govori  jezikom bliskim žrtvama,on ima njihovo lice i njihove argumente,on se obraća slabosti koja leži duboko u srcu svakog čovjeka.On razgrađuje dušu nacije ,on u potaji potkopava temelje grada,on inficira političko tijelo tako da se vise ne moze braniti.Manje se treba bojati ubice.Izdajnik je kuga”

Poštovana gospodo pravoslavci !

Crkva  Srbije je sekta (lat.. secta i lat. sequi lat. secare)koja pod uticajem  zatvorene  grupe vjernika( klira i laika)  čvrsto slijedi svoja načela oličrna u svetoslavlju, ta načela su po uvjerenju članova  te  sekte, ispravnija u odnosu na učenje majke ckve Vaseljenske patrijaršije.

Svetosavlje se u   najkraćem moze definisati, kao „pravoslavno hrišćanstvo srpskog stila i iskustva utemeljeno na liku i djelu Svetog Save“.Srpski hegemonisti su od  imena Sveti Sava izveli termin „svetosavlje“ koji bi trebao biti neka vrsta surogata za  hrišćanstvo! Na  sličan način su nacionalnu odrednicu „srpstvo“ postavili kao surogat za pravoslavlje! Odatle  velika konfuzija  kod Crnogoraca u razlikovanju „srpstva“ i pravoslavlja!  

Crkva Srbije zagovara i propagira etnofiletizam (stavlja nacionalni interes iznad jedinstva vjere) koji je Carigradski sabor osudio još 10. septembra 1872. godine kao jeres-herezu (krivovjerje), obavezujući sve pravoslavne crkve na poštovanje ove odluke. Etnofiletizam oznacava sva misljenja o vjerskim dogmama ,koja se razlikuju od zvanicnog ucenja crkve.

Etnofiletizam je štetan na dva nivoa. Na kolektivnom nivou, daje krivu sliku Pravoslavne Crkve kao grupe nacionalističkih, agresivnih, zatvorenih Crkava, odbojnih ostatku svijeta. Na individualnom nivou , on odbija duše od Crkve, jer čovjeku uslovljava odnos s Bogom, privremenim, vremenskim  nacionalnim izjašnjavanjem.

U jednoj samostalnoj državi moze se steći  kanonska  osnova za dodjelu  autokefalnosti,to jest može postojati samo jedna pomjesna autokefalna crkva. Definisano Četvrtim  vaseljenskim  saborom održanim u Halkidonu (8. oktobar – 1. novembar 451) koji svojim 17. kanonom naređuje, da pri razrešivanju crkvenih oblasti ima se slijediti političkom razrešenju zemalja. Istu ovu naredbu potvrdio je Trulski sabor održan  u Konstatinopolju  692  godine svojim 38. kanonom.

Prvi i jedini slučaj u Europi, a vjerojatno i u svijetu, da je za jednu crkvenu instituciju službeno, u sudskom postupku praktično potvrđeno sudioništvo u najtežim djelima protiv čovječnosti i ljudskog dostojanstva.

Crkva Srbije je izgubila  1995. godine sudski spor u Parizu, nakon što je podnijela tužbu protiv listova Libération, Le Monde, Le Figaro zbog tekstova u kojima je optužena za podržavanje etničkog čišćenja i zločina genocida u Bosni i Hercegovini.Nakon što je saslušao argumente “za” i “protiv” pariški sud donio je presudu, po kojoj tuženi listovi nisu krivi i nisu oklevetali Crkvu Srbije niti su u svojim tekstovima iznosili dezinformacije i neistine vezano za prikazivanje ratnih događaja u Bosni i Hercegovini i djelatnost Crkve Srbije  i patrijarha Pavla.

 S poštovanjem

 „Postojaće Crna Gora dok je Lovćena nad nama,dok je mora kod  Bara i Kotora, dok  je  sunca i dok je Grahovca!“

U ime Patriotskog pokreta otpora „Lovćenske straže 1990“

inž. Zoran Marka Rašović