Vlahović: Ima li opravdanja za pasivno i beskrvno političko ponašanje opozicije?

Iše: Miodrag Vlahović, diplomata i predsjednik CHO

Razumijemo potrebu g. Lignjoslava (Pokret Evropa sad), prvi slijeva, da se pohvali kako još nije sazvao sjednicu skupštinskog Odbora za bezbjednost i odbranu, bez obzira na razumne i argumentovane pozive sa raznih strana, uključujući i Centra za građansko obrazovanje.

… S druge strane, nadamo se da su predstavnici DPS Crne Gore i Evropskog saveza svjesni sa kojim se rizicima suočavaju ukoliko svoju političku strategiju i taktiku svode na čekanje “boga iz mašine” koji će srediti da Mickey Spajić i ostali iz vođstva PES naprasno odluče da neočetnike i naci-šoviniste iz ZBCG, Demokrata i SNP zamijene sa DPS i ES. Dakle, ako se to čudeso dogodi, čestitaćemo najiskrenije i onima koji su nedavno pozvali građane da pamte i da pametno glasaju 2027. I tražiti oproštaj što nismo shvatili njihovu tajnu ingenioznu i nedokučivu politiku, naravno. Ali, ako se to (slučajno!) ne desi u najavljenoj rekonstrukciji Vlade, koje će onda biti opravdanje za pasivno i beskrvno političko ponašanje opozicije? Opozicione stranke (vrlo) nepametno bagatelišu građanski otpor i bunt, ekstremizujući (čak i brz svjesne namjere da to čine) sve glasove i pokušaje da se problematizuju, izvrgnu kritici i dezavuišu katastrofalne politike PES i saučesnika – u svim oblastima. Primjera ima – od Belvedera, preko tzv. TU i popisa, pa sve do ugašenog Kamo śutra pokušaja. Sada ostrašćeno promovisanje ratnih zločinaca i kvislinga može da se pokrije jednom palanačkom slikom sa nekog prijema? Jadna je i pogrešna opoziciona politika – i vrlo mi je žao da to napišem – koja se zasniva na pretpostavci (koja je vrlo oboriva, na žalost opozicije i svih nas) da će građani u nedogled i vazda glasati za njih – jer nemaju nikoga više na crnogorskoj, građanskoj, demokratskoj i evropskoj strani. To je vrlo kratkovido. Bez jasnog modernog programa, bez aktivizma koji bi podsticao i politički razočarane i pasivne građane, a posebno bez akcije prema inostranim faktorima (Brisel, Berlin, Pariz, Rim), opozicioni lideri šalju lošu poruku: da je dovoljno da građani sami spoznaju da je aktuelna opozicija bolja od aktuelne vlasti i sve će se srediti samo od sebe?! Za to je potreban potpuni slom ekonomije i javnih finansija. Za sve ostalo – vlasti raspolažu mehanizmima – od dominantnih srpsko-ruskih medija (kojima, uzgred budi rečeno, najcrnogorskiji crnogorski mediji mogu da uzmu 3-5% informativnog kolača), preko sveprisutnih popova/agenata Crkve Srbije, zaključno sa represivno-obavještajnim aparatom koji je u rukama države Srbije – sa i bez Vučića. Zato bi bilo neophodno pokrenuti ozbiljni dijalog unutar opozicionih redova i nezavisnog civilnog sektora. Razumne alternative tome nema. Ekonomska i politička implozija Crne Gore nije jedini scenario koji vodi u promjene.
Valjda nije.